Owady wykonują pożyteczną dla nas pracę, zapylając rośliny, czy też wspomagając nas w walce ze szkodnikami (np. mszycami). Niestety wiele z nich ginie, tracąc miejsca bytowania m.in. na skutek rozwoju budownictwa oraz mody na równo przystrzyżone trawniki. Żeby pomóc owadom, dobrze jest zostawić im fragment „dzikiego ogrodu” lub kwietnej łąki. Ciekawym pomysłem jest również budowa  tzw. domku dla owadów.

 

Dawniej owady znajdowały schronienia m.in. w słomianych strzechach, zakamarkach między belkami i cegłami, piwnicach i strychach. W czasach betonowej i szczelnej zabudowy, możemy im pomóc – wystarczy trochę materiałów naturalnych, pomysł i wiedza na temat przyszłych lokatorów.

 

Do budowy domku wykorzystamy: słomę, trzcinę, bambus i inne rurkowate pędy (forsycji lub bzu czarnego), mech, szyszki i korę. Przydatne będą też: kamienie, cegły, kafle, deseczki, drewniane palety, rurki PCV i glina. To może być niewielki domek np. skrzyneczka z deseczek wypełniona jednym rodzajem materiału lub podzielona na sektory i pietra. Może to być również wiklinowy koszyk, drewniana paleta lub gliniana donica – rozmiar, kształt i użyte materiały zależą przede wszystkim od wymagań owadów:

 

1. Dzikie pszczoły (np. murarki) prowadzą samotny tryb życia i choć nie produkują miodu, to ich rola w zapylaniu kwiatów jest nieoceniona. Zimują w rurkowatych pędach, otworach w ziemi i drewnie, dlatego przygotowując dla nich schronienie, potrzebujemy pęczek pustych w środku pędów z jednym końcem zamkniętym (o dł. 10-15 cm). Taki pęczek wieszamy pod zadaszeniem lub umieszczamy w skrzynce (donicy) jako jeden z sektorów. Możemy również wykorzystać pieniek z ponawiercanymi otworami różnej wielkości (2-8 mm) i głębokości (6-10 cm). Otwory powinny być skierowane lekko do dołu tak, aby nie wpadała do nich woda.
2. Trzmiele dzięki swojemu długiemu języczkowi zapylają kwiaty, z którymi inne zapylacze sobie nie radzą. Te owady zimują pod ziemią, w ściółce i pod korzeniami drzew. Możemy więc wykopać niewielki dołek i włożyć do niego doniczkę (spodem do góry, pamiętając o otworze wejściowym – ok. 1,5-2 cm) lub wyłożyć jego boki deseczkami/cegłami. Wnętrze wyścielamy mchem, sianem lub trocinami, a całość przykrywamy deską, pamiętając o otworze wejściowym (koniecznie zabezpieczonym przed zalaniem – nad konstrukcją można np. położyć na cegłach większą deskę). Taki domek najlepiej umieścić w ustronnym, zacienionym miejscu.
3. Złotooki z widzenia znamy wszyscy – to owady o delikatnych, złoto-seledynowych skrzydłach. One i ich larwy pomagają nam w walce z mszycami, zjadając pokaźne ilości tych szkodników. Domkiem dla złotooków może być skrzynka o dziurkowanych ściankach, wypełniona liśćmi, słomą, sianem lub mchem, z nieprzeciekającym dachem. Domek możemy zawiesić na wysokości co najmniej 1,5 m, w ciepłym i zacisznym miejscu.
4. Gustujące w mszycach i przędziorkach biedronki, spędzają zimy pod opadłymi liśćmi lub korą drzew – dla nich wyścielmy gałązkami donicę lub skrzyneczkę.

 

 

Często wydaje nam się, że „ekologiczny” styl życia wymaga wielu poświęceń. Okazuje się jednak, że wystarczy wprowadzić w życie kilka prostych zasad, aby zmienić złe nawyki i zadbać o środowisko (i siebie!). Przeczytaj nasz poradnik i zacznij od dzisiaj:

 

1. Segreguj odpady

Segregacja odpadów zapobiega przepełnianiu się składowisk, a posegregowane odpady można znacznie łatwiej i szybciej poddać procesowi recyklingu, który pozwala na powtórne wykorzystanie surowców. Dając „drugie życie” odpadom, przyczyniasz się nie tylko do zmniejszenia zużycia surowców, ale i energii? Przykładowo, tzw. stłuczka szklana, powstała m.in. ze szkła opakowaniowego (butelki, słoiki itp.), topi się w niższej temperaturze niż surowe materiały w procesie produkcji szkła.

 

Podstawowe zasady segregacji znajdziesz TUTAJ.

 

2. Oszczędzaj energię

Kiedy ostatnio wyłączyłeś telewizor tak, że lampka sygnalizująca tryb czuwania przestała się świecić? Zastanów się, ile godzin dziennie oglądasz telewizor? A jak długo pozostaje on w trybie czuwania? Gdy Twój telewizor pozostaje w trybie stand-by przez wiele godzin, zużywa więcej energii niż przez te kilka godzin, gdy z niego korzystasz! Podobnie w przypadku komputera – „uśpiony” nadal pobiera energię. Odłączaj od zasilania urządzenia, z których nie korzystasz! To samo dotyczy zapalonego światła w pomieszczeniach, w których nie przebywasz i ładowarki zostawionej w kontakcie – to wyższy rachunek za prąd i sporo zmarnowanej energii. I większa emisja dwutlenku węgla do atmosfery.

 

O tym, jak zmniejszyć zużycie energii elektrycznej przez lodówkę przeczytasz TUTAJ.

 

3. Zrezygnuj z foliówek

Są lekkie, tanie, pojemne i niestety zaskakująco trwałe. Używamy ich jednorazowo, przez około pół godziny. Potem lądują w koszu, skąd przeważnie trafiają na wysypisko śmieci. Tylko 10% podlega recyklingowi! Proces rozkładu toreb foliowych trwa… kilkaset lat!

 

Korzystaj z materiałowych toreb wielokrotnego użytku!

 

4. Oszczędzaj wodę

Zakręcając wodę w kranie w trakcie mycia zębów rano i wieczorem, oszczędzasz ok. 50 litrów wody dziennie (ok. 1 500 litrów miesięcznie!). Co jeszcze możesz zrobić? Kąpiel w wannie zamień na krótki prysznic, a mycie naczyń pod bieżącą wodą na mycie w zmywarce. Pamiętaj też o uszczelnieniu kapiącego kranu i zamontowaniu perlatora. A zanim znowu wylejesz wodę, zastanów się, czy nie możesz wykorzystać jej ponownie. Może podlejesz nią domowe rośliny?

 

5. Zrezygnuj z plastikowych butelek, naczyń i słomek

Każdego roku zużywamy miliony plastikowych naczyń i słomek, które w większości nie nadają się do ponownego wykorzystania w procesie recyklingu. Zamawiając jedzenie na wynos, poproś o zapakowanie go do własnego pudełka. Zastąp plastikowe słomki słomkami wielokrotnego użytku (np. bambusowymi) lub w ogóle z nich zrezygnuj. Nie kupuj wody w butelce, możesz napełnić bidon kranówką – nie ma dowodów na to, że woda butelkowana jest zdrowsza od kranówki, która podlega restrykcyjnym badaniom i regularnym kontrolom. Poza tym woda z kranu jest bez porównania tańsza.

 

6. Kupuj świadomie

Kupuj u lokalnych producentów i dostawców, sięgaj przede wszystkim po produkty dostępne sezonowo. Transport produktów z innych części świata wiąże się z produkcją dużej ilości dwutlenku węgla. Wybieraj artykuły, których tzw. „ślad wodny” jest możliwie jak najniższy, czyli do których wytwarzania jest potrzebna mniejsza ilość wody. Zwróć również uwagę na opakowania – im mniej plastikowych pudełek i worków, tym lepiej dla środowiska.

 

O tym, ile wody jest potrzebnej do wyprodukowania popularnych produktów spożywczych dowiesz się TUTAJ.

 

7. Ogranicz jazdę samochodem

Jeśli tylko możesz, zamień samochód na rower lub komunikację publiczną. Szczególnie jeśli mieszkasz w mieście, transport publiczny stanowi tańszą, bardziej ekologiczną i często szybszą alternatywę dla samochodu. A jeśli już naprawdę nie masz wyboru, pomyśl o carpoolingu. Zasada jest prosta: jeśli masz wolne miejsce w aucie, zabierasz pasażerów jadących w tym samym kierunku. Zyskuje budżet przeznaczony na paliwo, a przede wszystkim środowisko.

 

8. Nie wyrzucaj jedzenia

Wiesz, że wyrzucając jedzenie do kosza na śmieci, marnujesz nie tylko pieniądze, ale także energię i wodę, która była niezbędna w procesie ich produkcji? Co zrobić, aby nie marnować? Nie kupuj na zapas, rób listy zakupów, korzystaj z domowych sposobów na konserwację jedzenia. Wekuj, zamrażaj, dziel się z innymi.

 

Przeczytaj nasz poradnik na ten temat TUTAJ.

 

Powodzenia!

 

 

„Ślad wodny” to suma pośredniego i bezpośredniego zużycia wody przez konsumenta. Dotyczy on produktów, do których wytwarzania potrzebna jest woda.

 

Czym jest zużycie pośrednie wody? To woda zużyta na wszystkich etapach produkcji danego produktu – w przypadku rolnictwa jest to np. odpowiednie nawadnianie upraw.

 

Średnia wartość śladu wodnego przeciętnego gospodarstwa domowego w Polsce to od 350 do 400 litrów każdego dnia!

 

Na stronie www.waterfootprint.org możesz obliczyć swój ślad wodny, a następnie podjąć kroki, aby go zmniejszyć. Pamiętaj, że to, jakie produkty kupujesz na co dzień, ma wpływ na środowisko i życie ludzi na całym świecie. Co możesz zrobić, aby oszczędzać wodę:

 

1. Kupuj artykuły o jak najniższym śladzie wodnym.
2. Ogranicz konsumpcję i nie marnuj jedzenia.
3. Ogranicz spożycie mięsa na rzecz produktów pochodzenia roślinnego.
4. Wybieraj producentów, którzy dbają o zrównoważone zarządzanie zasobami wodnymi wykorzystywanymi w procesie produkcji.

 

Czy wiesz, że produkcja 1 kg pochłania:

 

Czekolada – ok. 17 196 litrów wody

Wołowina – ok. 15 415 litrów wody

Wieprzowina – ok. 5 988 litrów wody

Kurczak – ok. 4 325 litrów wody

Jajka – ok. 3 300 litrów wody

Ser – ok. 3 178 litrów wody

Ryż – ok. 2 497 litrów wody

Pszenny chleb – ok. 1 608 litrów wody

Kukurydza – ok. 1 222 litrów wody

Jabłka – ok. 822 litrów wody

Pomarańcza – ok. 560 litrów wody

Mleko (szklanka) – ok. 255 litrów wody

Kawa (filiżanka) – ok. 132 litrów wody

 

Źródło: futurefood2050.com